De Bedrogene – Kiera Cass
Dit boek is een vervolg op het boek: De Beminde
LET OP ER KUNNEN SPOILERS VOOR DE BEMINDE IN DEZE RECENSIE STAAN
Young Adult Romance | 9789000371846 | Mijn beoordeling: 1 Ster | kan lichte spoilers bevatten
Flaptekst De Bedrogene
Nadat Hollis het koninkrijk Coroa is ontvlucht en de herinnering aan Silas achter zich heeft gelaten, probeert ze zich aan te passen aan het leven in Isolte. De warmte van de Eastoffes is hierbij meer dan welkom. Maar de rust die Hollis heeft gevonden zou weleens verstoord kunnen worden door Etan, een nors neefje met een afkeer van Coroa en iedereen die ervandaan komt. Terwijl de spanningen toenemen, bereikt de onrust in het koninkrijk Isolte een hoogtepunt. De Eastoffes hebben misschien de macht om een tirannieke koning te onttronen, maar alleen met de hulp van Hollis. En dan is er nog de vraag: kan een meisje dat alles kwijt is het lot van haar nieuwe vaderland boven haar eigen geheime verlangens plaatsen? De bedrogene is het sprookjesachtige verhaal dat begint waar De beminde eindigde.
Informatie over de uitgave:
Het boek De Bedrogene (originele titel: The Betrayed) is geschreven door Kiera Cass en vertaald door Hanneke van Soest. De Nederlandse paperback heeft 256 pagina’s en is gepubliceerd op 29 juni 2021 door de uitgeverij Best of YA (van Goor).
Bear with me
Het spijt me, maar ik waarschuw jullie alvast. Dit gaat geen al te positieve recensie worden. Ik heb dit boek echt met een zware ongemakkelijkheid verdragen en ben nog steeds aan het verwerken hoe zo’n interessant plot, zo slecht uitgewerkt is. Want wow, wat vond ik dit echt een slecht boek. Het spijt me, ik kan het niet anders verwoorden. Ik had al niet veel hoop want de Beminde (deel één van deze serie) was ook totaal niet my cup of tea, maar diep van binnen had ik nog dat kleine flakkerende vlammetje dat dacht: misschien…
‘Maar Sharon, waarom lees je het dan alsnog en DNF je het niet gewoon?’ omdat mijn chaotische hoofd helemaal in de stress raakt als ik aan een boekenserie begin en deze niet af lees, hoe slecht ik het ook vind. Daar kan ik dan dus echt nachten van wakker liggen. Ik moet gewoon weten hoe iets afloopt.
En oké, de covers van deze boeken vind ik wel gewoon echt prachtig dus ja… Dat is wel een goede reden om boeken alsnog te kopen toch?
Laten we positief beginnen
Voordat ik ga beginnen aan wat ik allemaal niet leuk vond aan dit boek, wil ik graag wat dingen benoemen dat ik wél leuk vond aan dit boek.
Te beginnen met de prachtige cover. De Beminde (deel één) was voor mij echt een instant-cover-buy. Ik hou echt van grote jurken en glitter en glamour. Ik vind de Nederlandse covers echt veel mooier dan de covers van de UK editie en ik vind het super dat ze voor De Bedrogene een cover in dezelfde stijl hebben gedaan, maar wel met een andere kleur. De kleur van de jurk heeft ook zeker wat met het verhaal te maken, wat het direct voor mij nog mooier maakt.
Daarnaast vind ik het ook heel mooi dat de cover doorloopt op de schutbladen van het boek. Dit geeft voor mij toch een wauw-gevoel wanneer ik het boek open.
Wat ook erg fijn is en wat echt meer boekenseries mogen doen, is dat er in het begin van het boek een hele kleine spoiler-vrije samenvatting staat van het boek dat hiervoor kwam. Hierdoor hoefde ik niet door de ellende heen van het herlezen van De Beminde, maar had ik toch even een kleine opfrisser aangezien het al een jaar geleden was dat ik dit boek had gelezen.
Ook vind ik het super dat er een landkaart in het boek zit (wel jammer dat het niet goed doorloopt van de ene pagina naar de andere, maar laten we dat even door de vingers zien). Ik vind landkaarten heel fijn om bij het lezen van fictionele boeken te hebben. Op deze manier kan ik beter visualiseren waar een verhaal zich afspeelt en welke route de personages bijvoorbeeld moeten afleggen.
Qua schrijfstijl merkte ik in dit boek dat Cass zeker wat heeft gedaan met de feedback die ze heeft gehad op De Beminde. Ondanks dat dit boek ook erg snel en hak-op-de-tak was, waren de gebeurtenissen en personages iets beter en dieper uitgewerkt dan in de Beminde. Iets.
De bedrogene... lezer.
Oké, genoeg nu over hoe mooi het boek er zelf uit ziet. Want dat Best Of YA mooie boeken kan uitgeven (zoals het Hof van Zilveren Vlammen) dat weten we natuurlijk al. Wat er uiteindelijk echt toe doet, dat is het verhaal. En ik heb echt lang gedacht over of ik deze recensie wel moest schrijven, want ik wil helemaal niet op negativiteit focussen, maar ik wil wel eerlijk zijn. Ik ga niet een boek de hemel in prijzen terwijl ik er niet van heb genoten. En zoals ik altijd aan het einde van mijn blog benadruk: het blijft altijd een kwestie van smaak.
Het verhaal start wanneer Hollis haar thuisland Coroa ontvlucht en samen met haar nieuwe familie afreist naar Isolte om daar een nieuw begin te maken. Ik vind Hollis nog steeds een extreme zeur, arrogant, verwend en een typische ‘pick-me’ girl. Ook wordt er continue overdreven benadrukt hoe slim Hollis wel niet is en hoe veel goede ideeën ze wel niet heeft. Alsof er niemand anders op de wereld bestaat die dat ooit had kunnen bedenken. Maar daarnaast wordt ook meerdere malen benadrukt dat Hollis geen talenten heeft. Ja, wat wil je nou? Wil je nu een karakter neerzetten die wél onafhankelijk is, of die dat níét is? Want deze wispelturigheid is vooral erg vervelend.
In de Bedrogene merk je wel dat Cass beter haar best heeft gedaan om dieper in te gaan op de personages, maar nog steeds voelde de personages erg vlak en de relaties onderling heel snel en nergens op gebaseerd. Het ene moment wordt ze genegeerd door bediendes en een dag later zijn ze ineens dol op haar. Waar is die opbouw? Kom op, één pagina extra in dit boek met een beetje meer story was geen overbodige luxe geweest.
In dit tweede deel is Hollis met haar nieuwe familie dus bezig om erachter te komen wie achter de gruweldaden zit die zich aan het einde van boek één hebben afgespeeld. Er wordt een verdachte continue naar voren geschoven maar er is geen bewijs. Omdat er continue zo veel aandacht hiernaartoe ging, was het voor mij totaal geen verrassing toen er een zogenaamde plot twist kwam over de échte dader. Ik had de échte dader namelijk al voorspeld in boek één (en na een aantal recensies te hebben gelezen, ben ik niet de enige).
De andere grote gebeurtenissen in dit boek waren ook intens voorspelbaar en dat haalde voor mij echt het plezier uit het lezen van dit verhaal. Er waren zo veel leuke, interessante en veelbelovende opzetjes in dit boek te vinden, waar uiteindelijk niks mee gedaan werd dat ik uit frustratie gewoon bijna zelf dit boek zou willen herschrijven.
In boek één kwamen we er bijvoorbeeld achter dat een karakter die dicht bij Hollis stond, helemaal niet zo’n goed persoon bleek te zijn en Hollis verraadde. In boek twee wordt dit personage ineens weer behandeld alsof dat allemaal nooit is gebeurd. Ja, nee sorry. Maar wat? Dat is toch totaal niet logisch?
En oh mijn god. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de love interest in dit boek. Mijn god. Er had zo veel meer interessants geschreven kunnen worden (bijvoorbeeld Hollis met Scarlet, dat was echt vet geweest, of met Valentina!) maar nee, we gingen natuurlijk voor het klassieke Enemies to Lovers wat je aan het einde van boek één al kon verwachten.
Als het nou goed uitgewerkt wordt, dan hou ik zeker wel van een goede Enemies to Lovers. Maar, ehm. Girl… Je bent wel érg snel verliefd hè. Ik wil geen spoilers geven voor wat er in boek één allemaal gebeurd maar voor zover ik kan lezen gebeurd alles uit boek één en twéé samen in nog geen jaar tijd… Just saying.
Oké. Dit wordt het laatste deel van mijn rant want anders hou ik niet meer op. Maar op een gegeven moment komt er een confrontatie aan tussen de familie van Hollis en de koning van Isolte.
En dan denk je. NU KOMT HET. ACTIE TAXI GAAN MET DIE BANAAN.
Nope.
Niks, náda, noppes.
Heel het leger is er, klaar om te sterven voor hun vaderland. Maar gelukkig is dat niet nodig want in de perfecte wereld van Cass gaan conflicten zo soepeltjes. De juiste mensen zijn op precies het juiste moment dood, alle misdaden worden bekend zonder blikken of blozen en de juiste verdachten worden ook in één keer aangewezen.
En als Hollis daarna in haar ééntje de échte dader gaat confronteren (want dat is een super slim idee) komt gelukkig haar Enemies to Lovers held aangesneld met een leger, dat uiteindelijk niet mee mag. Oh nee, er mogen er wel een paar mee. Maar nee aan het einde toch weer niet.
Als Hollis dan uiteindelijk dus die confrontatie aan gaat en er weer een ‘plot twist’ komt *kuch* ja echt mensen. Ik weet even niet hoe ik deze scene moet beschrijven want ik heb hardop zitten lachen over hoe ongeloofwaardig dit was. Maar laten we het zo zeggen: de échte dader krijgt bijzondere onrealistische karma. En de dingen die letterlijk nog geen seconde daarna gebeuren zijn te lachwekkend voor woorden. Ik kan hier niet op ingaan zonder spoilers, maar als je het hebt gelezen en je wilt erover schreeuwen stuur mij vooral een berichtje.
Eind beoordeling
Ja, ik weet gewoon niet wat ik verder nog kwijt moet over dit boek. Dit was gewoon een hele dikke vette nope van mij. Ik heb nog nooit een boek één ster gegeven en ondanks dat er zeker wel verbetering in de schrijfstijl zat ten opzichte van boek één, vind ik dat ze veel meer uit het verhaal had kunnen halen. Want het plot, over het algemeen genomen van beide boeken is zeker een heel interessant plot waar je echt een spannende romance van kunt maken. Maar niet dit… dit is echt gewoon respectloos tegen de bomen waar deze boeken van gemaakt zijn.
Disclaimer: in mijn recensies ben ik altijd zo eerlijk en kritisch mogelijk. Wel wil ik benadrukken dat deze recensie is geschreven vanuit mijn persoonlijke mening. Zoals we allemaal weten: smaken verschillen. Laat je dus niet afschrikken door een recensie van bijvoorbeeld één ster, maar wordt ook niet te enthousiast van een recensie van vijf sterren. Hoe ik een boek heb beleefd, kan voor jou heel anders zijn.
Wil je meer recensies lezen? Neem dan een kijkje op deze pagina.
